سوپرآلياژها موادي هستند که براي کار در دما وتنشهاي نسبتا زياد که معمولا پايداري سطحي بالايي را مي‌طلبند طراحي شده‌اند. اين آلياژها معمولا بر پايه يکي از عناصر نيکل، آهن و کبالت هستند و بصورت کار شده يا ريخته‌گري توليد و شکل‌دهي مي‌شوند. اين مواد داراي مقاومت خزشي و استحکام قابل توجه در دماهاي بالاتر از oC650 بوده و در برابر خوردگي داغ نيز مقاوم هستند. در اين ميان، سوپرآلياژ‌هاي پايه نيکل که با فاز رسوبي ثانويه استحکام يافته‌اند بدليل وجود عناصر و فازهاي مختلف از پيچيده‌ترين آلياژها هستند. سوپرآلياژهاي پايه نيکل نسبت به ساير سوپرآلياژها در کسر بالاتري از نقطه ذوبشان داراي استحکام مفيد هستند، لذا از آنها در ساخت قطعات حساس توربينهاي گازي هوايي و صنعتي مانند پره‌هاي ثابت و متحرک، ديسکها و محفظه هاي احتراق استفاده مي‌شود. پيشرفتهاي اخير تکنولوژي توربينهاي گازي و نياز به موادي که بتوانند مدت بيشتري در شرايط کاري آنها دوام بياورند باعث شده تا خواص ديگري از جمله مقاومت به خستگي مکانيکي و حرارتي، ضريب انبساط حرارتي پايين و مدول الاستيسيته بالا مورد توجه قرار گيرند ترديدي نيست که ترکيب شيميايي و کيفيت ساختار ميکروسکوپي علاوه بر آنکه تعيين کننده خواص مکانيکي و شيميايي هر آلياژاست، مهمترين عامل در تعيين جوش پذيري آلياژها بويژه سوپرآلياژها محسوب مي‌گردند. بدين جهت آشنايي با فازها و اجزاي ساختاري سوپرآلياژها از نقطه نظر ترکيب شيميايي، شبکه بلوري، مورفولوژي، پايداري و همچنين تأثير عوامل مختلف بر روي آنها بعنوان پيش زمينه‌اي براي مطالعه خواص جوشکاري امري غير قابل اجتناب محسوب مي‌شود.